NL: 8. "I may be a girl, but my heart beats faster when I see one"

(Even een verslag tussendoor)

Zo zat ik op woensdagavond 21.15u (Auckland's time) op het trapje voor het hostel. Het geluid van de stad was ik al gewend; de backpackers die voorbij lopen, de auto's die stoppen voor het stoplicht en de stoplichten zelf die een typisch geluid maken als je staat te wachten op de groene goedkeuring om je pad te volgen. Opeens spitste ik mijn oren, en voelde ik vlinders in mijn buik... "zou het echt?"...

En daar om de hoek verscheen ie, een van mijn twee materialistische liefdes van deze wereld... een Lamborghini! Mijn mond viel open en ik schoof opzij om de prachtige luxe te zien. Voor de paar minuten dat het witte monster stil stond bij het stoplicht, stond ook mijn wereld even stil. Een moment bestonden alleen de Lamborghini en ik, een magisch moment waar ik vol bewondering naar bleef kijken. Vreemd hoe een auto mij zo in zijn macht kan hebben en alleen deze auto... De jongen naast me zei dat hij hoopte dat ze zouden racen, terwijl hij wees naar de andere dure auto die achter de Lamborghini stopte. Ik kon geen woord uitbrengen en merkte dat ik de jongen aankeek als een verstandelijk beperkt persoon, met mijn mond nog steeds open van bewondering. Mijn hart ging tekeer toen de Lambo optrok en verdween achter een gebouw. Ik voelde mij zenuwachtig, energiek en hyperactief. Extreme vrolijkheid overviel mij en ik moest dit delen op mijn blog. Het enige dat ik nog tegen de jongen kon zeggen was: "I may be a girl, but my heart beats faster when I see one"

Terwijl het heerlijke geluid van de Lambo door de betonnen muren en stalen gebouwen van Auckland weerklonk, rende ik naar boven, naar mijn kamer om dit moment met woorden vast te leggen.

Toch wel wonderbaarlijk... om in ieder geval van een uitvinding van de mensheid zo onder de indruk te zijn, dat het voelt als verliefdheid...